..ในซากรังเดิม...

เสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องอยู่เป็นเวลานาน แต่ฉันหาได้ใส่ใจไม่..ยังคงท่องเน็ตและแชทเอ็ม กับเพื่อนอย่างเพลิดเพลิน แต่เมื่อเสียงฟ้าผ่า เปรี้ยงปร้าง ดังอยากจากทิศทางใดทิทราบได้ มันทำให้ฉันลนลาน ปิดคอมพิวเตอร์แทบไม่ทันเชียวล่ะ..และรีบเดินออกประตูด้านข้างฝั่งระแนงม่านบาหลี เพื่อปิดประตูหน้าต่างให้เรียบร้อย..เพื่อกันฝนและแขกผู้มิได้รับเชิญจะเข้าบ้านมาอยู่เป็นเพื่อน..ซึ่งฉันไม่ต้องการเพื่อนแบบนั้นนนนนน!!!!

สายฝนเริ่มโปรยปรายมา มองดูที่ท่าแล้วน่าจะหนักขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่ฉันโผล่พ้นวงกบประตู..มีเสียงพึบพับ ดังมาจากเหนือศีรษะ ฉันมองตามเสียงนั้นขึ้นไปด้วยความตกใจ..นกตัวหนึ่งบินหนีไปด้วยอาการเหมือนว่าตกใจกลัวฉันเช่นกัน...เอาอีกแล้วหรือ???? เจ้านกมาทำรังตรงนี้อีกแล้ว..ฉันเพิ่งย้าย ด้วยความรู้สึกผิด ใน entry "รังนอน..ที่หายไป" แล้วเจ้าจะมาทำให้ฉันรู้สึกแย่อีกแล้วหรือนี่!!!!..คิดได้ดังนั้น จะต้องรีบเอาเศษไม้เก่าที่ยังเอาออกไม่หมด เมื่อครั้งย้ายรังนก คราวก่อน..เอาออกเสียตั้งแต่เขายังก่อร่างสร้างตัวไม่เสร็จ จะได้ไม่รู้สึกแบบเดิมอีก..คิดได้ดังนั้นก็คว้าเก้าอี้มาปีน...!!! ไม่ทันซะแล้วววว!!!!

บนระแนงที่เป็นซากของรังเดิมที่ฉันเก็บเศษกิ่งไม้ออกไปไม่หมด..ตอนนี้มีไข่ใบเล็กๆ นึกใบ นอนเด่นเป็นสง่า..สร้างความลำบากใจให้เจ้าของสถานที่อย่างฉันซะแล้ว..จะต้องสร้างเป็นมูลนิธิ หรือสถานสงเคราะห์นกไร้ที่อาศัยหรือเปล่านเนี่ย.. หน้าบ้านอีกสองรัง ซึ่งฉันก็ปล่อยให้เขาเป็นธรรมชาติเนื่องจากถือว่าพออภัยและแบ่งปันที่อยู่อาศัยให้ได้ เนื่องจากอยู่กลางกอเฟื่องฟ้า..และอยู่กลางพุ่มลีลาวดีใบลูกศรนั้น คงไม่มีเจ้าขี้นกมารบกวนเจ้าของบ้าน..แต่ที่ตรงนี้สิ..จะจำอย่างไรดี...เฮ้อออ!!! กลุ้ม!!!!